و با راهپيماني "ميليوني" و "خودجوش" طرفداران دولت، معلوم شد که يا خيلي از "طرفدارانشان" از آنها برگشته اند يا اينکه حرج و مرج تضاد ها در درون حکومت به اندازه اي زياد است که توانايي راه اندازي يک راهپيمايي مانند سابق را هم نداشتند.
البته که اين راهپيمايي ها هيچگاه ارزشي نداشته و نخواهد داشت چرا که در روز هايي مانند عاشورا هيچ کدام از اين "طرفداران" دولت ديده نميشوند و يا اگر هم حضور دارند چهره شان بدليل داشتن اونيفرم معلوم نيست. ولي اين امر بسيار مهم است که با وجود اعلام راهپيمايي از سوي رسانه هاي دولتي و دستور به ادارات براي شرکت در آن شمار بسيار اندکي در آن حضور داشتند.
همان تهراني که آقاي احمدي نژاد ادعا ميکند ميليونها راي آورده.
در هر صورت حکومت مرگ را لمس کرده و الان در شرايط بسيار خطرناکي قرار گرفته.
دولت، موسوي و کروبي را دستگير نکرد که موج اعتراضات فراگيرتر نشود و در صورت ادامه اعتراضات بتوانند آن را به گردن کسي بي اندازند که تقسير آنها است، در غير اين صورت چه کسي را ميتوانستند متهم کنند که مردم را ضد نظام تحريک ميکنند. در اين مورد بايد گفت که مقامات خرد ورزيدند و کاري نکردند که اوضاع براي خود بدتر شود ولي اکنون چه ميخواهند بکنند؟
آنچه که هشدارهاي سايت هاي اصلاح طلب ميگويد واز آنچه که "طرفداران" دولت در راهپيماييها ميگويند، ميتوان به صراحت گفت که مقامات دنبال دستگيري موسوي و کروبي يا به اصطلاح "سران فتنه" هستند.
ولي چرا عملي که خود رد کرده بودند را امروز ميپسدند؟
در اين جا بايد گفت که شدت عمل حکومت به اندازه خطري است که آنها را تهديد ميکند، گفتم که حکومت در روز عاشورا مرگ را لمس و بيش از هميشه احساس خطر کرد. در اين جا حکومت دگر دو راه انتخاب دارد يا ميپذيرد که سياست سرکوب اشتباه بود و او را به مرگ کشانده، يعني قبول کند که در مرحله مرگ است. يا اينکه مرگ را رد کند و به خود فريبي بپردازد که "سياست ما درست بود"، "بحراني در کار نيست" و "مردم ساکت و سرکوب خواهند شد"، "مشکل موسوي و کروبي هستند اگر آنها بازداست شوند مشکلات برطرف خواهند شد".
هر گاه به اشتباه خود پي نبرند و بحران در کشور و سقوط نظام را نپزيرند ناچار بايد بخاطر خطر که روز به رزو بيشتر ميشود، شدت عمل را نيز بيشتر کنند و وقتي اين سياست آنها را به اينجا کشانده، مسلمآ شدت عمل بيشتر هم فروپاشي و مرگ را شدت خواهد بخشيد.
البته که اين راهپيمايي ها هيچگاه ارزشي نداشته و نخواهد داشت چرا که در روز هايي مانند عاشورا هيچ کدام از اين "طرفداران" دولت ديده نميشوند و يا اگر هم حضور دارند چهره شان بدليل داشتن اونيفرم معلوم نيست. ولي اين امر بسيار مهم است که با وجود اعلام راهپيمايي از سوي رسانه هاي دولتي و دستور به ادارات براي شرکت در آن شمار بسيار اندکي در آن حضور داشتند.
همان تهراني که آقاي احمدي نژاد ادعا ميکند ميليونها راي آورده.
در هر صورت حکومت مرگ را لمس کرده و الان در شرايط بسيار خطرناکي قرار گرفته.
دولت، موسوي و کروبي را دستگير نکرد که موج اعتراضات فراگيرتر نشود و در صورت ادامه اعتراضات بتوانند آن را به گردن کسي بي اندازند که تقسير آنها است، در غير اين صورت چه کسي را ميتوانستند متهم کنند که مردم را ضد نظام تحريک ميکنند. در اين مورد بايد گفت که مقامات خرد ورزيدند و کاري نکردند که اوضاع براي خود بدتر شود ولي اکنون چه ميخواهند بکنند؟
آنچه که هشدارهاي سايت هاي اصلاح طلب ميگويد واز آنچه که "طرفداران" دولت در راهپيماييها ميگويند، ميتوان به صراحت گفت که مقامات دنبال دستگيري موسوي و کروبي يا به اصطلاح "سران فتنه" هستند.
ولي چرا عملي که خود رد کرده بودند را امروز ميپسدند؟
در اين جا بايد گفت که شدت عمل حکومت به اندازه خطري است که آنها را تهديد ميکند، گفتم که حکومت در روز عاشورا مرگ را لمس و بيش از هميشه احساس خطر کرد. در اين جا حکومت دگر دو راه انتخاب دارد يا ميپذيرد که سياست سرکوب اشتباه بود و او را به مرگ کشانده، يعني قبول کند که در مرحله مرگ است. يا اينکه مرگ را رد کند و به خود فريبي بپردازد که "سياست ما درست بود"، "بحراني در کار نيست" و "مردم ساکت و سرکوب خواهند شد"، "مشکل موسوي و کروبي هستند اگر آنها بازداست شوند مشکلات برطرف خواهند شد".
هر گاه به اشتباه خود پي نبرند و بحران در کشور و سقوط نظام را نپزيرند ناچار بايد بخاطر خطر که روز به رزو بيشتر ميشود، شدت عمل را نيز بيشتر کنند و وقتي اين سياست آنها را به اينجا کشانده، مسلمآ شدت عمل بيشتر هم فروپاشي و مرگ را شدت خواهد بخشيد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر